Έχει μοναξιά ο έρωτας στον κόσμο τουτο
 έχει άσπρα πανιά χωρίς χρώματα
 και εκωφαντικούς ψιθύρους

 Πώς να σου πω κι απο πού να ξεκινήσω ;
 Αν μπορούσα να συνθέσω μουσική
 θα σου έγραφα τα τραγούδια όλου του κόσμου
να τα έχεις, να τα ακούς
 αν κάποια στιγμή λείψω απο το τοπίο σου
για λίγο ή πολύ
για τώρα ή για πάντα,

Αν μπορούσα να ζωγραφίσω θα σου ζωγράφιζα
εκατό χιλλιάδες ζωγραφιές
με χαμόγελα και ευτυχία
να μπορείς να τα βλέπεις ξανα και ξανά
να φτάσουν μέχρι της στιγμή που θα κλείσεις τα μάτια σου
και θα έρθεις να με βρείς .

Να σου χαρίσω όλο τον κόσμο
αυτό επιθυμώ
κι εσύ μου κλείνεις την πόρτα με ενα
καληνύχτα .

Lifestory

Αφού πλαγιάσατε μαζί πρώτη φορά,
χωρίς καμμιά προτέρα γνωριμία
συχνά το ταίρι σας ρωτά,
"μίλα μου για σένα,
πες τα μου όλα,
θάθελα να μάθω την ιστορία σου",
και πιστεύετε πως αλήθεια,
αυτό θα θέλει να μάθει:
την αληθινή σας ιστορία

Κι ύστερα

Ανάβετε τσιγάρο
κι αρχίζετε να μιλάτε,
ξαπλωμένοι οι δυο σας χαλαρά,
σα δυο κούκλες πάνινες,
που ένα παιδί
πέταξε πάνω στο κρεββάτι
γιατί βαρέθηκε.

Κι ύστερα

Λέτε την ιστορία σας,
ή απ' αυτήν,
ό,τι χρόνος και φρόνηση
επιτρέπει
κι εκείνο κάνει ωω,ω
και κάθε φορά λιγάκι πιο αδύναμα
ώσπου το επιφώνημα
γίνεται μόλις αντιληπτό.

Κι ύστερα

Ε! τότε φυσικά,
προκύπτει κάποιο εμπόδιο,
η υπηρεσία δωματίου
καθυστέρησε κι έφτασε τώρα,
-ορίστε, τα παγάκια που ζητήσατε,
λυώνουνε σ' ένα μπολ-
ή ο ένας πάει τουαλέτα,
έκπληκτος κοιτιέται στο καθρέφτη.

Κι ύστερα

Πριν να ‘χετε χρόνο αρκετό
την μεγάλη κι ενδιαφέρουσα
ιστορία σας να πείτε
ξεκινά εκείνο
να λέει τη δική του,
ακριβώς όπως το είχε σχεδιάσει
απ' την αρχή.

Και λέτε, ωω, ω
κάθε φορά λιγάκι πιο αδύναμα
ώσπου πια το επιφώνημα
ν' ακούγεται σαν αναστέναγμός
που μόλις γίνεται αντιληπτός
ο ανελκυστήρας λίγο πιο κάτω,
δεξιά στο διάδρομο
αφήνει μια στερνή μακριά ανάσα
κι ύστερα σταματά.

Κι ύστερα

Ε, να!
Ο ένας αποκοιμιέται
κι ο άλλος θ' αποκοιμηθεί κι αυτός
με το τσιγάρο του ακόμα αναμμένο,
έτσι απανθρακώνονται οι άνθρωποι
μες στων φτηνών ξενοδοχείων τα δωμάτια

(το παραπάνω απόσπασμα δεν αποτελεί δικής μου έμπνευσης δημιούργημα)

Πνιγμός

Είναι πολλά. Είναι τα βράδια που δεν μπορείς να κοιμηθείς, που δεν μπορεί η σκέψη να ηρεμήσει.
Είναι κι αυτός που νιώθεις τόσο μόνος. Τόσο έξω απ'όλα αυτά γύρω σου.
Δεν ταιριάζω ρε παιδί μου με τις φωτοτυπίες της κοινωνίας τούτης.
Πώς το λένε ;;;;
Βγαίνεις με γνωστούς και οι λέξεις τους σε πνίγουν.
Βγαίνεις με αγνώστους και οι λέξεις τους σε ηρεμούν.
Κλείνω παντζούρια και παράθυρα , το σκοτάδι είναι το μόνο που δείχνει την αλήθεια.

Ο λόγος.

 Κι αν βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι που ένωσε τους ξέχωρους δρόμους μας,
  αυτό σημαίνει οτι υπάρχει λόγος.

 Κι αν αγγίξουμε ο ένας τον άλλο τυχαία και ηλεκτριστούμε,
  αυτό σημαίνει οτι υπάρχει λόγος.

  Κι αν το βλέμμα σου καθρεφτιστεί στο δικό μου και κάνω τα πάντα για να μη
  το πάρεις από τα μάτια μου,
   αυτό σημαίνει οτι υπάρχει λόγος.

  Κι αν σου χαιδέψω τα μαλλιά κάποιο βράδυ που ξαπλώνεις πάνω μου,
  αυτό σημαίνει οτι υπάρχει λόγος.

  Κι αν το μυαλό μου πλάσει μια ιστορία όμορφη για μένα και για σένα,
  αυτό σημαίνει οτι υπάρχει λόγος.

  Κι αν όλα αυτά χαθούν και βρεθώ να τα νοσταλγώ μπροστά σε
  ένα κομμάτι γαλάζιου,
  αυτό σημαίνει οτι ο λόγος είσαι εσύ