Τι είναι ο έρωτας χωρίς μελωδίες;

14 Φεβρουαρίου. Στον Ηλεκτρικό, πρέπει να πήγαινα σχολή. Νιώθω τυχερή που το συμβάν αυτό έμεινε χαραγμένο τόσο πολύ στη μνήμη μου. Ένα κορίτσι και ένα αγόρι μιλάνε με νοηματική. Στέκονται κοντά στην πόρτα που άνοιγε και έκλεινε χωρίς να τους ενοχλεί, να τους ξαφνιάζει. Αγκαλιάζονται ζεστά.. Είναι ζευγάρι! Ο νεαρός την αγκαλιάζει ξανά και ξανά. Φιλιούνται. Στα Κάτω Πατήσια αυτός κατεβαίνει. Μοιράζονται τόσα φιλιά απο μακριά μέχρι το τραίνο να φύγει, λες και χωρίζονται για πάντα, λες και βλέπονται για τελευταία φορά. Και αναρωτιέμαι...πώς είναι να αγαπάς έναν άνθρωπο χωρίς να έχεις ακούσει ποτέ τη φωνή του; Το γέλιο του, το κλάμα του, το σφύριγμά του; Nα μην έχεις ακούσει ποτέ το ''σ'αγαπώ''... Αντίθετα αυτό που είδα να καθρεφτίζεται στα μάτια τους δεν περιγράφεται με καμία ηχητική λέξη στο κόσμο. Η αγάπη ξεχείλιζε από τα μάτια και των δύο, σα να ήταν έτοιμοι να δώσουν τα πάντα. Όλη τους τη ζωή ο ένας για τον άλλο. Ο έρωτας δεν χρειάζεται μόνο τις μελωδίες που ακούς με την αίσθηση της ακοής, υπάρχουν κι άλλες μελωδίες που ίσως να παίζουν στο μυαλό σου ξανά και ξανά χάρις στον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Κι αυτή τη μελωδία δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με καμία απο τις άλλες, τις κοινές.